منجی در هندو

در کتاب های هندوان، به وجود منجی و ظهور پر برکت او آشکارا اشاره شده است.

حدود 3500 سال پیش قومی که خود را آریا (Arya) یعنی نجیب و شریف می خواندند، از آسیای مرکزی به اطراف رود سند (در جنوب پاکستان کنونی) مهاجرت کردند. 

ایرانی ها کلمه «سند» را «هند» و اهالی هند را «هندو» نامیدند. در همان روزگار، دسته های دیگری از قوم آریا به ایران و اروپا مهاجرت کردند. زبان قوم آریایی ساکن در هندوستان، سانسکریت به معنای خوش ترکیب است که با زبان اوستایی، پارسی و اروپایی خویشاوندی دارد. 

در قدیم، آیین هندو را دین برهمایی می گفتند که به «برهما» خدای هندوان اشاره می کرد. اعتقاد و احترام به کتاب های باستانی و سنت های دینی برهمنان، از اصول اعتقادی این دین به شمار می رود. از اصول دیگر آیین هندو رعایت مقررات طبقات اجتماعی در معاشرت و ازدواج و احترام به موجودات زنده، به ویژه گاو است. 

ادعیه و آیین های هندوان در مجموعه ای به نام «وداها» به معنای دانش به زبان سانسکریت گرد آمده است. در این آیین مناسک دینی، فلسفی، عرفانی و ادبی بی شماری وجود دارد که به زبان های مختلف ترجمه شده است. اصل کتاب معروف کلیله و دمنه به زبان سانسکریت است. کتاب های مهابهاراتا (maha-bharata)و رامایانا (Ramayana) همچون شاهنامه فردوسی با محتوای اساطیری رزمی و بزمی، از احترام ویژه ای برخوردارند و به زبان های زندۀ جهان ترجمه شده اند. 

کتاب معروف و جذاب بهگودگیتا (Bhagavad-gita) یعنی سرود خدای مجید، در اصل بخشی از مهابهاراتا به شمار می رود که بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این کتاب که گاهی به تخفیف گیتا خوانده می شود، گفت وگوی کریشنا با شاهزاده ای به نام ارجونا (Arjuna) است. ارجونا، سوار بر ارابۀ سلطنتی برای جنگیدن با عموزادگان خود به سوی میدان می رود و رانندۀ ارابه، خدای پهلوانی یعنی کریشنا که در کنار او نشسته است، وی را به رزم و نبرد تشویق می کند. شاهزاده، دل به جنگ با خویشاوندان خود نمی دهد، و در حالی که سرداران سپاه خصم یعنی عموزادگان او در شیپور جنگ می دمند، به راننده خود فرمان می دهد که ارابۀ او را در وسط رزمگاه، در محلی قرار دهد تا بتواند کوشش و رزم آوری هردوسپاه را به درستی مشاهده کند، ولی همین که خویشان و عموزادگان قوم را در حال پیکار و خون ریزی می بیند، دل او از پشیمانی و اندوه، لبریز می شود. وی درد و رنج باطنی خود را با کریشنا در میان می گذارد و از سنگینی اندوه و غم، تیر و کمان را بر زمین می افکند. در کتاب های هندوان، به وجود منجی و ظهور پر برکت او آشکارا اشاره شده است. در این جا به قسمت هایی از آنها اشاره می کنیم.
 
در کتاب اوپانیشاد که از کتاب های معتبر آنهاست، نوید ظهور حضرت منجی چنین آمده است:
این مظهر ویشنو در انقضای کلی، یا عصر آهن، سوار بر اسب سفید در حالی که شمشیر برهنه درخشانی به صورت ستاره دنباله دار در دست دارد، ظاهر می شود، و شریران را تماما هلاک می کند؛ خلقت را از نو تجدید و پاکی را بر می گرداند ... 

در «ریگ ودا» که از قدیمی ترین وداها به شمار می رود، بشارت ظهور منجی این گونه آمده است:
ویشنو، در میان مردم ظاهر می گردد، ... او از همه کس قوی تر و نیرومندتر است...یک دست ویشنو (نجات دهنده) شمشیری به مانند ستارۀ دنباله دار و دست دیگر انگشتری درخشنده دارد. در هنگام ظهور وی، خورشید و ماه تاریک می شوند و زمین خواهد لرزید.در روایات ما نیز این مطلب وجود دارد که خاتم سلیمان نبی (ع) از جمله میراث هایی است که حضرت مهدی (عج) به همراه می آورد. 

«شاکمونی» که به عقیده هندوان پیغمبر و صاحب کتاب آسمانی است، دربارۀ ظهور منجی انسان ها چنین می گوید:
پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سید خلایق دو جهان «کشن» بزرگوار تمام شود، و او کسی است که بر کوه های مشرق و مغرب دنیا حکم براند و فرمان دهد، بر ابرها سوار می شود و فرشتگان کارکنان او باشند، جن و انس در خدمت او شوند، او همه زمین را صاحب شود و دین خدا یک دین شود، نام او «ایستاده» باشد و «خداشناس» باشد .
 
کشن، به لغت هندی نام حضرت رسول اکرم (ص) است، و در این بشارت، فرزند برومندش را به نام «ایستاده» و «خداشناس» نام برده که در نزد شیعیان، به نام «قائم» و «مهدی» معروف است.
هم چنین از کتاب پاتیکل درباره دولت موعود این گونه نقل شده است:
چون مدت روز تمام شود، دنیای کهنه نو شود و صاحب ملک تازه پیدا شود از فرزندان دو پیشوای بزرگ جهان که یکی «ناموس آخرالزمان» و دیگری «صدیق اکبر» یعنی وصی بزرگ تر وی که «پشن» نام دارد. نام آن صاحب ملک تازه، راهنما است. به حق پادشاه شود و خلیفۀ «رام» باشد و حکم براند و او را معجزه بسیار باشد. هر که به او پناه برد و دین پدران او اختیار کند، سرخ روی باشد در نزد «رام». با دولت و حکومت او طولانی باشد و آخر دنیا به او تمام شود... «جگرنات» به فرمان او به سخن آید و به خاک افتد، پس آن را بشکند و به دریای اعظم اندازد. هر بتی در هر جا باشد، بشکند. 

مقصود از «ناموس آخرالزمان» ناموس اعظم الهی، خاتم الانبیا حضرت محمد (ص) و «پشن»، نام هندی حضرت علی بن ابی طالب (ع) است. «راهنما» نام مقدس حضرت مهدی «عج» است که بزرگ ترین نماینده راهنمایان الهی به شمار می رود، و «رام» در لغت سانسکریت، نام خداوند و «جگرنات» نام بتی است.

کتاب نیوز کتابهای مهدوی را معرفی میکند

سایت کتاب نیوز که هدف خود را اطلاع رسانی در حوزه کتاب میداند، دریک حرکت فرهنگی جدید با ابتکاری نو در عرصه رسانه و نت اقدام به جمع آوری و معرفی کتب مرتبط با حضرت صاحب الزمان (عج) کرده است.

به گزارش خبرگزاری آینده روشن، تهیه و انتشار این لیست که علاوه بر ارائه شناسه کتاب به معرفی مختصر آثار با نثری روان نیز می پردازد حرکت جدیدی در جهت تشویق علاقه مندان به کسب معرفت بیشتر پیرامون حضرت حجت و غنای علمی و فرهنگی جامعه است.

این سایت فرهنگی قبلا نیز نمونه هایی از این ارائه لیست ها به مناسبت هایی همچون فاطمیه و میلاد حضرت علی (ع) نیز تهیه کرده است که اهل تحقیق و دانشجویان می توانند از آن استفاده نمایند

اگر مهدی(ع) به عنوان امام دوازدهم شیعیان بوده و موجود و زنده است

پرسش : اگر مهدی(ع) به عنوان امام دوازدهم شیعیان بوده و موجود و زنده است و قادر بر انجام هر کاری از سوی خدا است، پس چرا شیعیان اینقدر مشکلات مختلف اجتماعی، فقهی و... دارند و چرا او برطرف نمی‌کند؟!

پاسخ : ما اعتقاد داریم حضرت مهدی امام دوازدهم ما است و در سال 255ق متولد شده[1] و الان نیز زنده است ولی در غیبت به سر می‌برد[2] و نیز معتقدیم با اذن الهی ایشان کارهای خارق‌العاده را می‌تواند انجام دهد. و برای هر یک از مواردی که ذکر شد روایاتی داریم و علاوه بر آن روایات ملاقات‌هایی[3] که با ایشان چه در زمان حیات پدرشان که نوبت به امامت ایشان نرسیده بود، چه در زمان امامت ایشان که خودش دو مرحله دارد: غیبت صغری و غیبت کبری، با ایشان انجام شده گواه صدقی بر اعتقاد ما به زنده بودن ایشان می‌باشد. و نیز صدور کرامت‌های[4] بسیاری از سوی ایشان در طول مدت حیاتشان تاکنون، گواه صدقی بر این اعتقاد ما است که ایشان توان انجام کارهای خارق‌العاده را به اذن الهی دارند.
بنابراین دلیل ما بر اعتقاداتی که شما به آنها اشاره کرده‌اید علاوه بر روایات معتبر بسیار، دیدارهایی که با ایشان انجام شده و کرامت‌هایی است که از ایشان سرزده است.
اما لازمه صدق اعتقاد خود را این نمی‌دانیم که چون ایشان زنده است و توان انجام کارهای خارق‌العاده را دارد باید تمام مشکلات شیعیان را برطرف کند، توضیح مطلب؛
همه ما معتقدان به انبیاء الهی بویژه ما مسلمانان اعتقاد داریم که انبیاء الهی و پیامبر مکرم اسلام ـ صلی اللّه علیه و آله ـ توان انجام کارهای خارق‌العاده را با اذن الهی داشته‌اند و در آیات قرآن به آن اشاره شده است مثل توانایی‌های حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ در شفای بیماران، زنده کردن مردگان و...[5] ولی از طرفی هم می‌دانیم که پیروان آنها چه در زمان خود آنها چه بعد از آنها مشکلات فراوان داشته‌اند «آیا گمان می‌کردید داخل بهشت می‌شوید، بی‌آنکه حوادثی همچون حوادث گذشتگان به شما برسد، همان که گرفتاری‌ها و ناراحتی‌ها به آنها رسید و آن چنان ناراحت شدند که پیامبر و افرادی که با او ایمان آورده بودند گفتند: «پس یاری خدا کی خواهد آمد؟ آگاه باشید یاری خدا نزدیک است.»»[6]
یا در تاریخ اسلام است که مسلمانان در ابتدا مجبور بودند به دره‌ها پناه برند و نماز بخوانند[7] یا در آن هنگام که مشکلات و فتنه‌ها زیاد شد عده‌ای از آنها به حبشه هجرت کردند[8] و پس از هجرت هم جنگ‌های متعددی پیش آمد و در کنار همه‌ اینها فقر و مشکلات اقتصادی نیز بود.
آیا وجود این همه مشکلات باید موجب شود که ما در حقانیت دین مبین اسلام و پیامبر مکرم اسلام ـ صلی اللّه علیه و آله ـ و توانمندی‌های ایشان شک کنیم؟! با این که می‌گوییم صدور تنها یک کار خارق‌العاده که سایر انسان‌ها از انجام همانند آن عاجز باشند، برای اثبات حقانیت کسی که ادعای پیامبری و رابطه با عالم غیب دارد کافی است و می‌گوییم وجود مشکلات برای امتحان مردم ضروری است[9] و قرار نیست همه مشکلات برطرف شوند آن هم توسط انبیاء و از طریق معجزه.
با توجه به مسائل فوق، در شبهه‌ای که راجع به مشکلات شیعیان و اعتقادات آنان به یک امام که قادر به انجام هرکاری از سوی خدا است، بیان کرده‌اید می‌گوییم:
اولاً: صدور کرامت (انجام کارهای خارق‌العاده) نیاز به اذن الهی دارد و تنها در صورتی که او مصلحت بداند انجام خواهد شد نه هرگاه که ما خواسته باشیم.
ثانیا:ً صدور کرامت و حل مشکلات از طریق خارق‌العاده تنها در صورتی است که حل مشکل یک شخص یا جامعه از طریق عادی و معمول خیلی دشوار یا ناممکن باشد مثل شفای بیماری‌های صعب العلاج و غیر قابل درمان، البته آن هم در صورتی که مصلحت الهی و اذن او باشد.
ثالثاً: صدورکرامت گاهی برای آن است که مردم نسبت به الطاف امام خود به آنها و مقام معنوی ایشان آگاه شوند و در عقیده خود استوارتر باشند و دلیل ما برای مورد قبل و این مورد آن است که تقریباً تمام کرامات در چنین مواقعی صادر شده است.
رابعا:‌ً وجود مشکلات، گذشته از این که از جنبه دینی برای امتحان کردن مردم و سنجش ایمان آنها است، برکات دیگری هم دارد مثل بروز استعدادها و توانمندی‌ها و خلاقیت افراد بشر، این همه رشد و پیشرفت علم و تکنولوژی در جهت رفع مشکلات بوده است. بلی بعضی از مشکلات و بلایا ناشی از رفتار خود انسان‌ها و نتیجه اعمال آدمی است که اگر آدمی خودش را اصلاح کند آن مشکلات پیش نخواهد آمد و اگر هست رفع می‌شود مثل خیلی از جنگ‌ها که ناشی از روحیه استکباری انسان‌ها است و مثل عدم نزول برکات آسمانی که نتیجه‌ بی‌تقوایی انسان‌ها است و به فرموده قرآن (اعراف، 96) «اگر مردم اهل ایمان و تقوا می‌شدند برکات آسمان‌ها و زمین بر آنها نازل می‌شد.»
خامساً: همان طور که گفته شد ما اعتقاد داریم امام دوازدهم که آخرین امام ما نیز می‌باشد به امر و مصلحت الهی در حال غیبت می‌باشند. زنده هستند و در بین مردم به سر می‌برند اما به طور ناشناخته. مردم از وجود ایشان همانند خورشیدی که پشت ابر می‌باشد بهره می‌برند.[10] بنابراین خودشان به طور مستقیم و آشکارا در امور شیعیان و رهبری آنها دخالت نمی‌کنند و مردم را در زمان غیبت به مجتهدین واجد شرایط از نظر علمی و تقوایی ارجاع داده‌اند.[11]
مجتهد باید از منابع معتبر در فقه شیعه، حکم مسائل شرعی خصوصاً مسائل جدید را به دست آورد و در اجرا کردن احکام و تحقق آنها در جامعه در حد توان بکوشد. و در یک کلمه مجتهدی که شرائط علمی و تقوایی لازم را داشته باشد نائب امام زمان (عج) در زمان غیبت می‌باشد. التبه ما مجتهد را معصوم نمی‌دانیم ممکن است خطا کند[12] ولی از باب این که نزدیک‌ترین کس از نظر علمی و تقوایی به امام معصوم ـ علیه السلام ـ می‌باشد امام معصوم ـ علیه السلام ـ مردم را به چنین کسی ارجاع داده‌اند و نظر او را حجت کرده‌اند.
اگر مرادتان از مشکلات فقهی و اجتماعی عدم دسترسی به نظر مستقیم امام معصوم ـ علیه السلام ـ و راهنمایی‌های ایشان و عدم امکان استفاده از برکات حضور ایشان در میان مردم و جامعه می‌باشد ما قبول داریم. و این به خاطر غیبت امام زمان به امر و مصلحت الهی است. و اما اگر مرادتان آن است فقه شیعه توان پاسخگویی به مسائل جدید را ندارد، این را قبول نداریم. چه جور شد که فقه اهل سنت که مبتنی بر قرآن کریم و سنت نبی مکرم اسلام ـ صلی اللّه علیه و آله ـ می‌باشد در مواجهه با مسائل جدید مشکل ندارد ولی فقه شیعه که علاوه بر دو منبع مورد قبول اهل سنت، اقوال و سیره و تقریر امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ خود را به عنوان حجت شرعی در اختیار دارد[13] مشکل دارد!
بله اگر امام معصوم ـ علیه السلام ـ غایب نمی‌بودند آن چه بیان می‌داشتند نص حکم شرع بود حکم واقعی شرع بود ولی آن چه مجتهد به دست می‌آورد استنباط از منابع شرع است ممکن است حکم واقعی باشد و ممکن است حکم واقعی نباشد بلکه حکم ظاهری باشد، حکمی است که در غیبت امام معصوم ـ علیه السلام ـ به آن مکلّف هستیم و حجت شرعی بر ماست.
نکته: این که در روایات فراوان آمده است که امام زمان (عج) زمین را پر از قسط و عدل می‌کنند[14] و نعمت‌ها و برکات فراوان نازل می‌شود اینها همه مربوط به دوره ظهور ایشان و تشکیل حکومت می‌باشد. البته این به آن معنا نیست که ایشان با معجزه تشکیل حکومت خواهند داد، خیر. بلکه وقتی ظهور می‌کنند با مشکلات فراوانی نظیر آنچه پیامبر گرامی اسلام با آن مواجه بودند بلکه شدیدتر از آن، روبرو خواهند شد[15] که به کمک یاران و اعوان خود بر آنها غلبه خواهند کرد و حکومت تشکیل خواهند داد کما این که پیامبر گرامی ما و سایر انبیاء مشکلات داشتند ولی آنها را با معجزه حل نکردند.
دارد باید تمام مشکلات شیعیان را برطرف کنند، توضیح مطلب؛
شیعه و غیر شیعه اعتقاد داریم که پیامبران الهی به ویژه خاتم آن‎ها ـ صلّی الله علیه و آله ـ توان انجام کارهای خارق‎العاده را با اذن الهی داشته‎اند. سؤال من این است آیا آن‎ها با استفاده از این قدرت، همه مشکلات مردم زمان خود را برطرف می‎کرده‎اند؟
وقتی به قرآن رجوع می‎کنیم می‎بینیم وجود مشکلات و گرفتاری‎ها در زمان انبیاء و امتحان مردم به آن وسیله از سنّت‎های الهی بوده است. به تاریخ اسلام که رجوع می‎کنیم می‎بینیم دوره حیات نبی مکرم اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ سرشار از مشکلات دشواری‎ها جنگ‎ها و... می‎باشد آیا پیامبر نمی‎توانست معجزه کند و همه گرفتاری‎ها را با معجزه حل کند؟ قطعاً می‎توانست، پس چرا نکرد؟ این سؤالی است که شما باید پاسخ دهید و هر چه پاسخ دهید ما نیز در پاسخ شبهه‎ای که مطرح کرده‎اید خواهم گفت؛ اگر بگویید قرار نیست همه کارها را پیامبر آن هم با معجزه انجام دهد ما هم می‎گوییم قرار نیست همه کارهای شیعیان را امام آن‎ها آن هم با کرامت و کارهای خارق‎العاده انجام دهد.

منتظران واقعی

منتظران واقعی

در روایات، استقامت در دین، پارسایى و تخلق به مکارم اخلاق از ویژگى هاى منتظران حقیقى شمرده شده است. پیامبرگرامى اسلام (ص) در تجلیل از مقام شامخ منتظران حقیقى خطاب به صحابه فرمود: شما اصحاب من هستید، لیکن برادران من مردمى هستندکه در آخرالزمان مى آیند.آن گاه در مقام توصیف اوج مجاهدت و تدین ایشان مى فرماید: هر یک از ایشان، بیش از کسى که بر زجر پوست کندنِ درختِ خار با دست خالى در شبِ تاریک یا نگهدارىِ آتش سوزانِ چوبِ درختِ تاغ درکفِ دست صبر مى کند، در دیندارى خود استقامت مى ورزد. به راستى که آنان چراغ هاى هدایت در شب هاى ظلمانى هستند. 

امام جعفر صادق (ع) نیز فرمود: هرکس بخواهد در شمار منتظران حقیقى آن عدلِ منتظَر باشد، باید پارسایى پیشه کند و متخلَق به مکارم اخلاق گردد.

10ویژگی از تکالیف منتظرین

ویژگی ها و تکالیف منتظرین

۱- شکر امام

۲- بر پایی مجالس

۳- محبت حضرت

۴- محبوب کردن حضرت

۵- منتظر بودن

۶- نماز هدیه به حضرت

۷- استغاثه به حضرت مهدی

۸- توسل به حضرت

۹- دعا برای فرج

۱۰- صدقه

و ...  .

فایده امام غایب

وجود امام، هدف اصلى نظام خلقت و رابطه میان عالم مادى و عالم ربوبى است .

امام سجاد(ع) مى فرماید : ما امان اهل زمین هستیم، چنان که ستارگان، امان اهل آسمان اند. به واسطه ماست که آسمان به زمین فرود نمى آید. به واسطه ما باران رحمت حق، نازل و برکات زمین خارج مى شود. ما اگر روى زمین نبودیم، زمین اهلش را فرو میبرد.

بدیهى است که حضورو غیبت او در ترتب این آَثار تفاوتى ندارد . حضرت در ادامه مى فرماید: تا حال هیچ وقت، زمین ازحجَت خالى نبوده است، ولى آن حجت، گاهى ظاهر وگاهى غایب است راوى مى گوید: گفتم : مردم چگونه ازامام غایب بهره مى برند، فرمود: همان گونه که ازخورشید پشت ابر بهره مى برند.

فایده دیگر این است که امامى که غایب است و قراراست در آینده ظهور کند، انتظار مى آفریند، و انتظار مایه امیدوارى است . امیدوارى به آینده اى روشن، چراغ راه وازبزرگترین اسباب موفقیت و پیشرفت است این ویژگى، مختص شیعه است که به انتظار اعتقاد دارد، ولى در سایر فرقه ها به جهت عدم اعتقاد به چنین امرى- احساس پوچى و یأس فراوان است . پس فوائد وجودى امام غایب، پوشیده نیست، بلکه او همانند آفتاب پشت ابر، براى موجودات نافع و مفید است.

براى آگاهى بیشتر به فایده وجودى امام، به زیارت جامعه مراجعه کنید

فایده حضرت

وجود حضرت مهدى (ع)منافع بسیارى دارد که برچند گونه است:

قسم اول: منافع آن حضرت، چه غائب باشد و چه ظاهر و آن بر دو نوع است:

1. تمام خلایق در آن شریک هستند مانند : زندگى و بقاى در جهان.

2. افاضات علمى و عنایات ربانى که به

مؤمنین اختصاص دارد مانند : واضح نمودن وقت نمازهاى یومیه و.

قسم دوم: منافع زمان غیبت آن حضرت، آن هم بر دو نوع است:

1.مخصوص به مؤمنین است و آن بسیار است، مانند : ثواب هاى بسیارى که بر انتظار زمان ظهور آن جناب مترتب است.

2. مخصوص کافرین و منافقین است و آن مهلت دادن و تأخیر عذاب آن هاست.

قسم سوم :منافع زمان ظهور آن حضرت است و آن دو نوع است:

1 . شامل تمام موجودات مى شود. مثل انتشار نور، ظهور عدلش و امنیت راه هاى بلاد و ظهور برکات زمین و...

2. مخصوص مؤمنین است که بر دوگونه است: الف: براى زندگان آن ها و آن بهره ورى شرف حضور آن حضرت و استفاده ازنور آن جناب و فراگرفتن ازعلوم آن بزرگوار و برطرف شدن بیمارى ها وگرفتارى ها و بلاهاازبدن هاى ایشان است. ب: براى مردگان آن ها:ازجمله خوشحالى ظهور آن حضرت در قبرهاى شان، وازجمله منافع براى اموات مؤمنین، زنده شدن آن ها است .

آیا ما منتظریم ؟

منتظر حقیقی کیست ؟ این روزها به خوردن شیرینی - مداحی - چراغانی - تبریک گویی - کیک چند تنی - و.............. گذشت و همه چیز دوباره مثل روز اول خواهد بود . و هرکسی به روال عادی و معمولی زندگی اش برمی گردد . خوب تمام شد دیگه . ما ایام ولادت وشهادت ائمه را اینگونه برگزار می کنیم ولی ایا تحولی - تغییری- بازگشتی- توجه ای - بیداری - تصمیمی نو- در ما ایجاد می شود ؟ راستی از شما برادر وخواهر گرامی سوال می کنم که منتظر واقعی کیست ؟ آیا وجوهاتش را می دهد ؟ خمس را می پردازد ؟ چگونه می توان ادعای منتظران را داشت ولی حق امام زمان را غصب کرد .می خواهم بگویم امام مهدی را برای رفع حاجاتمان نخواهیم . امام مهدی را برای خودش دوست داشته باشیم . برای خود - خود - ان مرد الهی ندبه کنیم نه برای گرفتاریهای شخصی امان . امام مهدی در غربت است و ما فقط به خود می اندیشیم . انبوه ندبه خوانان و گریه کنندگان در مراسم ها ما رابه اشتباه نیندازد زیرا عموما این خواسته های دست نیافتنی است که ما را به توسل می کشاند . ایا ما برای ادم شدن هم گریه می کنیم . برای بی تواقعی هایمان هم گریه می کنیم ؟ برای مرگ هم گریه می کنیم ؟ برای اینکه نعمات الهی را ضایع می کنیم ولی هنوز که هنوز است نفهمیدیم برای چی اآفریده شده ایم گریه می کنیم ؟ آیا وقت ان نشده که نیازها و حاجتهای کوچک وحقیر دنیای امان را به کناری بیندازیم و برای غربت و غیبت ان انسان اسمانی گریه کنیم ؟ عزیزان همه چیز در دین خدا شرایط دارد و با حفظ شرایط اعمال واذکار ما قبول می شود . نمی شود غاصب حق حضرت باشیم و برایش خلوارها گریه کنیم . اینگونه اشک ریختنها هیچ فایده ای ندارد و هکذا ............. منتظر واقعی اهل تزکیه نفس است . اهل خودسازی است .اهل جهاد با نفس است . اهل به صلابه کشاندن هواهای نفسانی است . اری ما باید صالح باشیم تا لیاقت مصلح اخرالزمان یعنی مهدی ال محمد را داشته باشیم . والسلام علی عبادالله الصالحین

حدیث غربت

شعری ازرهبر انقلاب درانتظارامام عصر

دلم قرار نمی‌گیرد از فغان بی تو