یه سرباز گمنام
مولای من ! برایم دشوار است در فراقت قلم در دست گیـرم و با این همه حقارت توصیفت کنم و در مدحت صفحه ای بنگارم گستاخیست ! امـا هر که هستم هر چه هستم تو را دوست دارم و به تو وابستـه ام کلمات تاب و توان توصیفت را ندارند مهدی من ! نام زیبایت را بر صفحه صفحه ی دل کوچکم حک کرده ام و هرگز نمی گذارم گرد و غبار دوریت آن را کهنـه سازد محبوب من ! خودت را از خودت خواستن شیرینی مناجات من است یاری ام کن ! بـه امیـد یک نگـاه ! دوست داشتن « او » حکایتی است که سخت است گفتنش ... سخت است نوشتنش ...